ÇOCUKLUĞUMU ARADIM!
(NEREDE BENİM ÇOCUKLUĞUM!)
ÇULÇAPUR DOĞDUĞUM KÖY. BAĞRINDA KÖKLERİMİ, GEÇMİŞİMİ BARINDIRAN BELDE…
SOKAKLARINDA, PEGLERİNDE KOŞTURDUĞUM, SAKLAMBAÇ, ÇELİK-ÇOMAK OYNADIĞIM, MOZZİG DÖNDÜRDĞÜM YER…
DAĞLARINDA SIĞIR OTARDIĞIM, EKİN DERDİĞİM, OKULA BAŞLADIĞIM, YÜK TAŞIDIĞIM HATTA İLK SEVDA TOMURCUKLARIMIN OLUŞTUĞU SILAM…
GÜLLÜ BACIMIN SAĞLIĞININ BOZULDUĞU VE HATTA AĞIRLAŞTIĞINI KARDEŞİM KANBER 12 TEMMUZ GÜNÜ BİLDİRİNCE; İZMİR’DEN ELAZIĞ’A GİTMEYE KARAR VERDİM…
VE YARIM SAATİN SONUNDA OTOGARA HAREKET ETTİM…
MALATYA’DAN KARDEŞİMİ ARADIĞIMDA BACIMIZI KAYBETTİĞİMİ ÖĞRENDİM…
BEKLENEN BİR SON DA OLSA… BİR CANIMIZI YİTİRMİŞTİK…
HEY GİDİ GÜLLÜ BACIM, ULUÇINAR…
NİCE KAHIRLARDAN SONRA, EVLATLARI VE TORUNLARIYLA TAM MUTLU BİR YAŞAM SÜRECEKKEN YOLUN SONUNA GELMİŞTİ…
ENİŞTEM RİFAT, YILLARDIR HASTA VE YAŞAM SAVAŞI VERİRKEN, ABLAMIN ECELİ GELMİŞTİ…
NUR İÇİNDE YAT BACIM…
OTOBÜS 20 SAATTE ELAZIĞ’A ULAŞTI.
13 TEMMUZ CUMA GÜNÜ İZZETPAŞA CAMİİNDE KILINAN ÖĞLE NAMAZINA VE SONRASINDA KILINAN CENAZE NAMAZINA YETİŞTİM.
BACIMIZIN CENAZESİNİ KÖYÜMÜZ MEZARLIĞINA GÖTÜREREK DEFNETTİK…
AİLEMİZİN EN BÜYÜĞÜNÜ TOPRAĞA VERMİŞTİK…
KÖY MEZARLIĞINDAKİ TAZİYE KABULÜNDEN SONRA; BCIMIN BAHÇE EVİNE GİTTİK…
ENİŞTEM RAHATSIZDI. KAYBIN DA ACININ DA FARKINDA DEĞİLDİ.
YİĞENLERİM, BAHÇE EVİNDE MÜKEMMEL BİR TAZİYE DÜZENİ KURMUŞLARDI.
HAVANIN KAVURUCU SICAĞINA KARŞIN, BUNALMADIK.
KONUKLARIN AĞIRLANIŞI, HERKESİ MEMNUN ETTİ.
ÜÇ GÜN BOYUNCA HER GELENE YEMEK VERİLDİ.
GELEN KONUKLAR DA YİYECEK VE İÇECEK GETİRMEKTEYDİLER.
BACIMIN TORUNLARI VE TORUN EŞLERİ CANLA BAŞLA HİZMET ETTİLER.
DOĞRUSUNU BELİRTMEM GEREKİRSE; BÖYLE BİR MECLİSTE İLK KEZ BULUNUYORDUM…
DUALAR VE İYİ DİLEKLEİN SUNULUŞU BENİ DE ETKİLEDİ VE DUYGULANDIRDI…
GELEN ZİYARETÇİLERİN ÇOKLUĞU, CİDDİYETİ ACININ PAYLAŞIMI, VARLIĞINDAN BİLE HABERSİZ OLDUĞUM, YAKIN AKRABALARIMLA KARŞILAŞMAMIZ, TAZELENEN ANILAR, ANILAR, ANILAR…
ÜÇ GÜNLÜK TAZİYE KABULÜNDEN SONRA; BEN HEP ÇOCUKLUĞUMU ARADIM…
10 YAŞINDA İKEN (1958) AYRILDIĞIM KÖYÜMDEKİ ANILARIMI ARADIM…
ÇOCUKLUĞUMU ARADIM…
ANAMIN KUCAĞINI ARADIM…
DAĞINDA, TEPESİNDE, ÇALILIĞINDA, AĞAÇLARINDA ANILARIMDA KALAN İZLERİ ARADIM…
NE YAZIK Kİ KÖYÜMÜZ HARABEYE DÖNMÜŞTÜ, BOŞ SOKAKLARI, YIKIK VE TERK EDİLMİŞ EVLERİ İLE KÖYÜMÜN BU HALİ İÇİMİ ACITTI…
KÖY OKULU TERK EDİLMİŞTİ…
NEYSE Kİ KÖY CAMİSİ MİNARESİ İLE AYAKTA KALABİLMİŞTİ…
YAŞAM DEVAM EDECEKTİ…
BENİM BİLDİĞİM KÖYÜM DE KÜÇÜK AMA ŞENDİ, YAŞAM DOLU İDİ…
BİLDİĞİM GENÇLER, KÖYÜN EN YAŞLILARI İDİLER ARTIK. VE YAŞLARI DA SEKSENİ AŞMIŞTI…
NEREDE İSE 55 YAŞIN ALTINDAKİLERİ TANIMIYORDUM…
KÖYÜMÜN BOŞ SOKAKLARINDA ANLAMSIZCA DOLAŞTIM…
HİÇ KİMSEYİ GÖREMEMENİN HÜZNÜYLE, KÖY DIŞINA VURDUM KENDİMİ…
TANIDIĞIM AĞAÇLARI SESSİZCE ÖYLESİNE SEVDİM OKŞADIM…
KÖY MEZARLIĞINA GİDEREK, RAHMETLİ ANAMLA KONUŞTUM, DERTLEŞTİM…
RAHMETLİ GÜLLÜ BACIMLA, RAHMETLİ ABBAS ABİMLE, RAHMETLİ FATMA BACIMLA VE DİĞER RAHMETLİ DOST VE AKRABALARIMLA VEDALAŞTIM.
RAHMETLİ BABAMLA DA SÖYLEŞTİM. OARADAN BABAMIN ENÇOK SEVDİĞİ DİZOMİK TARLASINA GEÇTİM… YİĞENİM AHMET’İN EKTİĞİ NOHUTLARIN ARASINDA YÜRÜYEREK TARLANIN ÖTE BAŞINDAKİ MEŞE AĞACINA ULAŞTIM... BENİM ÇOCUKLUĞUMDA KÜÇÜK BİR ÇALI OLAN BU MEŞEYİ DE KUCAKLADIM…
SONRA BAHÇEYE GELEREK BABAMIN ÇEŞMESİNDEN KANA KANA İÇTİM…
VE FERHAT ABİ’MİN MERAKLA BENİ GÖZLEDİĞİNİ GÖRDÜM… VE GİDİP ONUN DA ELLERİNDEN ÖPTÜM…
AKŞAM, KARDEŞİM KANBERLE VE FERHAT ABİMLE EPEYCE DERTLEŞTİK.
ARTIK AYRILIK ZAMANI GELMİŞTİ…
GURBET BİZİM İÇİMİZDE İDİ…
19 TEMMUZ GÜNÜ AYRILDIM SILAMDAN…
22 TEMMUZ 2012
AHMET AVCI
İZMİR
9
